A nena que asoma a cabeza nesa árbore son eu. Meu pai tenme collida cos brazos en alto, agochado entre as follas , mentres a miña nai suxeita a escaleira.
O pasado luns, o meu pai faleceu. Pouco a pouco imos afacendonos a idea de que xa non está connosco.Un bico moi forte, papá.
6 comentarios:
Vai neste comentario unha forte e sincera aperta
Gracias, Teresa
Preciosa foto con Valentín que está "ahi" aunque no lo veamos... curioso, triste y extraño sentimiento...
Un abrazo EstherMaria...de verdad
Un fuerte abrazo, Esther. Muchas gracias por el precioso recuerdo que nos enseñas.
Gracias a todos vos, un bico
Oh! Viña toda emocionada darche as grazas pola postal que me fixo tanta ilusión e atópome con esta nova.
Un biquiño moi moi forte :*
Publicar un comentario