Estas telas eran da miña nai, e estiveron sempre roldando pola casa, desde que teño memoria. Han de ter máis de corenta anos. Agora, á vista da miña recente tolería polos tecidos, a miña nai doumas, para que faga algo con elas ... E claro, pódeme a responsabilidade ... A mín paréceme que as telas están bonitas así, dobradiñas, para velas de vez en cando... Coido que nada do que eu faga pode pagar a pena de cortar a tela .... Un legado semellante non é para estragar con alguén que ainda está lendo as instruccións da máquina de coser!
No hay comentarios:
Publicar un comentario