Sempre fun unha forofa do pan. Ata agora, centrábame maís na cosa de comelo. Fai un tempo estou máis polo de facelo. Cando teño unha mañá un pouco tensa , toca fornada pola tarde. Logo de amasar un pouco, quedo como nova, e cando empeza oler a pan recién feito, xa nin me acordo da mañá. O resultado, ahí está. Non son os mellores boliños do mundo...pero son os meus.
3 comentarios:
De casta le viene al galgo....
De tal palo tal astilla....
!ay¡ si supiera hacer cornechos...
Publicar un comentario